Hockeyen met de Locals

“Midfield stay still”

Hockeyen met de locals

“Als we mee willen spelen, dan moeten we dit gewoon doen.” Met deze woorden werd de knoop doorgehakt: we gingen op trainingskamp met de Blue Warriors, het lokale politiehockeyteam. Hoe we hierbij kwamen? Berbel had dit vrouwenteam eens zien spelen, gevraagd of ze mee mocht doen en dat mocht. Zo simpel kan het gaan.

Wat verwacht je van het trainingskamp? Hoe serieus zou het zijn? Hoe zullen we worden ontvangen? Tijdens de rit richting Ipoh zweefden deze vragen door de auto, want we hadden allebei geen idee. Wat we al wel wisten, is dat de Blue Warriors meedoen aan de TNB Liga Hoki Malaysia. Dat klinkt als een soort eredivisie voor hockey en dat is het dus ook.

No pressure…

We verbleven in een hostel en we sliepen met 6 andere dames op een kamer. Alsof we weer op zeilkamp waren, klommen we allebei op het stapelbed. Jazeker, een stapelbed! Klein detail: hier sliepen de spelers, maar de trainer, coach en manager sliepen hier niet.

Het trainingskamp was officieel 5 dagen, maar wij haakten voor 2 dagen aan. In een heuse spelersbus werden we naar het stadion gebracht en we hebben uiteindelijk 2 trainingen en een oefenwedstrijd gedaan. Tijdens de trainingen en de oefenwedstrijd werd duidelijk dat de Maleisische hockeyfilosofie toch wat anders is dan we gewend zijn. Zo kregen we bijvoorbeeld de instructie: “midfield stay still”. Voor de niet-hockeyers onder ons: meestal zit er vrij veel beweging op het middenveld. Ook het dieet is ietwat anders dan je zou verwachten bij topsporters. Om 7.30u op het veld zonder ontbijt en rond 10 uur, na de training, lekker ontbijten met een roti pisang en wonton soup.

We vielen deze twee dagen van de ene verbazing in de andere, maar een van de grappigste en meest onverwachte momenten kwam na de eerste training. Onder het genot van een voedzaam bord nasi ajam kregen we namelijk een envelopje toegeschoven kregen. We keken elkaar aan: “Krijgen we nou betaald?” Ja, lieve mensen… Wij werden betaald! Waar de meeste topsporters (want laten we wel wezen, dat zijn wij nu ook) rond hun 30e afgeschreven zijn, beginnen wij nog even aan een nieuwe carrière in het betaald hockey.

Momenteel staat de competitie stil, maar de hoop is dat er half maart weer gehockeyd kan worden. Naar verwachting zullen alle deelnemers drie weken intern in een zogenaamde ‘bubble’ moeten verblijven, zodat alle wedstrijden gespeeld kunnen worden. “Will you also be there?” We denken er nog even over na…

Onze deelname aan dit trainingskamp voelde als een avontuur. Was het een tikkie serieuzer dan verwacht? Ja. Zou je het nog een keer doen? Alleen als jij ook gaat... Is het een mooi verhaal? Jazeker!

Berbel (nummer 5) en

Else-Marike (nummer 4)